ben hep abimin küçük kardeşi

Abim (ağabeyim yazmak garip geliyor da :) başka bir şehirde yaşıyor. Okuduğu yerde kalmayı tercih etti. Biraz da hayat öyle gerektirdi, diyelim. Kendisi baş mühendisimiz olur, babamın deyimiyle. Uzakta olunca daha da bir özlüyor, insan. Her tatilde her boşlukta bir aradayız ama. Hele ki geçen yıl yaptığımız tatil, unutulmazlar listemizde başı çekiyor. Kıyı kıyı neredeyse tüm Akdeniz ve Ege'yi gezmiştik. Hatta üç gece kamp bile yapmıştık. (başka bir yazının konusu olabilir, bu zira maceralarımızla survivor'ı aratmadık) Neyse gene abim bir tatilinden yararlanıp yanımıza geldi. O geldi mi espriler gırla gider, evde. Üst üste film gecelerimiz bitmek bilmez. Sonra ben her gün ona kek yaparım, çok sever :) Hatta arayıp benim tarifimle aynı anda kendisi de yapar.
Ha bir de abim her ne kadar modern bir insan olsa da konu erkek arkadaş meselesi oldu mu tam bir maço kesiliyor. Tabii Romeo'mdan haberdar kendisi ama öyle tanışıyım, kimmiş neymiş umurunda değil. Hele bir resmileşsin gözüyle bakanlardan. Hal böyle olunca ekstra bir özen göstermem gerekiyor. Umarım günü gelince çok iyi anlaşırlar :)
1 hafta kaldı abim, bu kez. Son gecemiz, sigarası bitmiş. E ben küçük kardeş, burada devreye giriyorum. Beni markete yollamak için, kendine de bir şeyler alırsın tesellisini kullanıyor :) Sanki 8 yaşındaki cedric muamelesi görüyorum :) Sonra, "Abi farkında mısın ben 22 yaşımdayım hani kendine de bir şeyler alır mısın da ne oluyor?" diyorum. "Olur mu?" diyor. "Bana abi dediğine göre sen hala benim küçük kardeşimsin."