şanslı biri

Ben mi şanslı biriyim yoksa hepsi birer tesadüf mü bilinmez ama bazen tüm olumsuzlukların içinde tutunulacak iyi şeyler de bulunuyor.
Mesela iş yerim, evime çok çok yakın bir yere taşınıyor. Şans..
Ama aynı zamanda tüm o taşınma evresi, koliler, iş yükü ve stres bir arada.
Yine aynı iş yerim, 30 Ağustos'u da bahane edip şuan içinde bulunduğumuz tüm haftayı tatil ilan ediyor! Bu da hafta sonları ile birlikte koskoca bir 9 gün demek.
Ama şirketler grubunun taşınan kısmında yer aldığım için geçtiğimiz 3 günü çalışarak geçirmem şanstan sayılmıyor..
Pollyanna ben, tüm bu durumları olumlu alıp şuanda içinde bulunduğum 4 günlük tatilime bir şans veriyorum :)
Akşam yatmadan tesadüfen gördüğüm the lucky one yani şanslı biri filmini şuanda izlemiş bulunmaktayım.
Kısacası şuan tatilde ve akşam bu filmi bulmuş olmasaydım izledikten sonra gelip hemen buraya yazma hissim de olmayacaktı. Yani başka bir gün başka bir an belki izleme ihtimalim yine olurdu ama şuan en kıymetli zamanımdayım!
Filme gelince, izlediğim en tatlı, en romantik ve aynı zamanda tüm romantik filmlerin içinden konusuyla sıyrılan bir film. Akıp götüren bir yüz dakika.. Aslında kaderimiz üzerine kurulu. Bizim "kaderde varsa" sözümüz, tam da bu film için söylenmiş.. Gerçek hayatta bu kadarı oluyor mudur hala emin değilim ama kurgusunu izlemek bile umut veriyor. Belki tüm bu şansların içinden biri de bu yazıyı görüp filmi izlemek ister, ben de o şansın bir parçası olurum, kim bilir?

İzlerken print-screen ettiğim bir sahne :)

Vee pek tabii Zac Efron gerçeği de filmi unutulmaz yapmaya yetiyor :)

ben, şimdi, şuanda

böyle bir sabaha uyansam,

uzatsam ayaklarımı, serin sulara

yalnız güneş alsa, gözlerimi

sonra ufku seyre dalsam..

giysem en sevdiğim elbisemi,

sevdiğim adam bana sürpriz yapsa..

çok mu şey istedim :/

peki o zaman.

hayaller

Hayallerimiz olmadan nasıl yaşarız?
Bazen bir kibrit kutusu kadar bazen uçsuz bucaksız, çoğu zaman elle tutulmayan hayallerim var. Bu seferki ise birazcık hatta epey büyük bir hayal.
Kimine göre ulaşılabilir olabilir ama benim şuan için rüyalarımda.
Efendim seneye bu zamanlar, buraya da yazayım ki söz uçar yazı kalır malum, bir arabam olacak! :)
Henüz taze bir sürücü adayından iddialı sözler olsa da hayali bile güzel, sizce de değil mi?
İş hayatında emin adımlarla ilerliyorum, hem hedeflediğim şeyler olursa her şey çok daha kolay olacak benim için. Olmasa bile krediyle araba sahibi olmak bu devirde çok da zor bir şey değil. Bir kere taşın altına soktun mu elini gerisi pamuk ipliği gibi geliyor. Boşa savurduğumuz kim bilir ne kadar liralarımız varken böyle bir sorumluluğun altına girip en azından elle tutulur şeyler sahip olmak mümkün.
Son birkaç aydır serviste, otobüste, minibüste nerede olursam olayım gözüm arabalarda. Önceden ilgimi çekmezken bir anda kıymete bindiler. Acaba şunu mu alsam, aa şu da olabilir diye internetten de sürekli bir araştırma halindeyim. İşte benim seçeneklerim, sizler ne dersiniz:

1. Ford - Fiesta

Bir arkadaşım aklıma soktuğundan beri sadece beyaz bir Fiesta'm olsun istiyorum, başka da bir şeyde gözüm yok :) Bu 2009 model bir Fiesta nasıl da tatlıııı <3

2. Citreon - C3

Bu arabalarda şirin geliyor, gözüme. Yine beyaz olacak ve 2009 modeli makbulumdür :)

3. Renault - Clio

Clioların arka kasasına bayılıyorum. Çok tatlı değil mi ama :)

4. Opel - Corsa

Bir Opel de fena değil hani, Astra'sının 2012 modelini iş yerindeki arkadaşım aldı zaten ben de ondan cesaret buldum ya biraz. Kız 34 binlik borcun altına girdi, gerçi benim gibi tutumsuz değil, biriktirmiş de. Ama olsun bende böyle böyle tutumlu bir kız olacağım :) Çok değil 25bin ile 30bin arası bir arabada gözüm. Bana yeter de artar bile, şimdi arabayı vura kıra parçalama olasılığım da yok değilken yazık etmeyelim :)

Bir de bir de bunun üstü açılanları da var belki param yeter alırım olmaz mı ki, ah hayaller..

5. Chevrolet - Cruze

6. Seat - Leon

Bu arkadaşı özellikle sona sakladım çünkü kendisi benim bütçeme uygun değil ve bir o kadar güzel :(

Tabi insan istiyor ki bir Mini Cooper'ım olsun bir Bmw'm olsun bir Audi'm olsun ama benim olsun. Her şey, hayal etmekle başlıyor. Ben de diyorum ki bir Fiesta'm olsun bana yeter, taa ki bir sonraki adıma kadar.. :)

sevgileri yitirmeden..

Sevmek, sevilmek, hüsran, acı, mutluluk, huzur, hasret, nefret ve keder hepsi mümkün eğer birini seviyorsak.

Birine yıllarını vermek, yollar eskitmek, yollarını beklemek, içinde yalnız onun olduğu hayaller kurmak, olsun diye dualar etmek.. Birine yıllarını vermek, senden çok şey götürüyor. Ve aynı zamanda hayata tutunmayı ve hayatın ta kendisini öğretiyor.

6 yılı devirdik Haziranın sonunda Romeo'mla..

Ve ben geçtiğimiz 6 ay boyunca sancılı zamanlardan geçtim..

Biriyle uzun yıllar birlikte olmak demek, alışkanlık, bağlılık ve sonsuz güven duygusuyla yaşamak demek.

Ama o güven duygusu biraz sarsıldı mı hiçbir taş tekrar yerine oturmuyor.

İnsanız ve her şey insanlar için. Hatalar yapıp dersler çıkarıyoruz.

Bazen sevdiğimize sarılıp unutuyoruz, tüm olanları bazen de başımızı alıp gitmek istiyoruz.

Tüm şehirden, tüm insanlardan uzakta olmak.. Zaten somut olarak uzaklaşamasak da aklımız, kalbimiz bizimle olmuyor. Ben, kalbim ve aklım aylardır buralarda değiliz.

Romeo'm artık benim sevdiğim o insan değildi, uzun zamandır.

Hatalar yaptı, düzeltmek için bir sürü zaman aştı. Ben artık tamamen yitirme noktasına geldiğimde ise benim asıl tanıdığım o insan oluverdi. Hala o kadar şaşkınım ki.. Ve bir o kadar kızgın..

Neden sevdiklerimizi yitirmeden anlamıyoruz, kıymetini..

Neden hep o "son an" gelmeden asıl yapmamız gerekenleri yapmıyoruz?

Öyle sonsuz bir sevgi var ki içimde hepsini vermek için var gücümle uğraşıyorum. Öyle içten, öyle uçsuz seviyorum ki sevdiğim insan bunun birazını bile göremese şüpheye düşüyor. İşte bu da, benim zaafım. Onu o kadar çok alıştırmışım ki sevgiye, ilgiye.. Bunca yıl gözüme görünmemiş aynı şekilde ilgi görmemek. Ya da alışkanlıklar yüzünden her şey monotonlaşmış ve ben kendimi ilgisiz, özen gösterilmeyen biri olarak bulmuşum. "Sana verecek sevgim çok" diyor, bana. Biliyorum beni ne kadar sevdiğini. Ama kadınız ya her an ilgiye muhtacız. Öyle benimsemiş ki beni nasılsa, Eliane benimle, hep benimle kalacak sanmış.. Yeni anladı ne kadar zaman geçerse geçsin sevginin tek başına bir şey ifade etmeyeceğini.. "Seni kaybetmekten çok korkuyorum" diyebilmenin gururla bir ilgisi olmadığını yeni anladı.

Mektuplar yazdı, çiçekler aldı, beni pamuklara sardı.

Şimdi bir kararın, dönemecin eşiğindeyim.

Şimdi ona son bir şans vermenin zamanı.

Ömrümce beni çok sevecek biri daha olmayacak.

Olacaksa o, olsun.

Sana hala ilk günkü gibi gözlerim ışıldayarak bakıyorum, diyor ya ihtiyarlayınca da öyle baksın.

Biz hep sevelim.

pinhani - yitirmeden