Öyle kaptırıyor ki insan hayatın akışına kendini, bırak başka bir sese kendine bile sağır kesiliyor.
Anlatacak çok şey birikti.
Öncelikle yaklaşık üç aydır yeni işimdeyim ve mutluyum.
Çok korkmuştum, diğer iş yerim her ne kadar kötü olsa da bir sürü iyi dostluk kurdum orada,
ayrılınca yeni iş yerimde nasıl olur, ne yaparım diye çok endişelenmiştim ve bir o kadar da dua etmiştim.
Çok şükür istediğim gibi oldu ve bir sürü güzel insan tanıdım. Dostluklar kurdum.
Hayatta en çok sevdiğim şey, dost biriktirmek.
Çünkü ne kadar çok dostun varsa acıyı da mutluluğu da paylaşmak o kadar anlamlı.
Bugün, canımın yandığını bilip yanımda olacak bir sürü insan tanıyorum. Onlar, iyi ki varlar..
En güzeli ise işe girdiğimin ilk ayında yıllık izin kullandım. Tatilimi yaptım abicim ve ablacımla. Maceralarla dolu bir Ege, Akdeniz turu.
Herkes çok şanslı olduğumu söyleyip duruyor, nasıl bir iş yeri ki işe girdiğin ilk ayda sana izin veriyor, diye.
Maşallah deyin diyorum, çok dua ettim :) Kurumsal bir şirket her şeyiyle kendini belli ediyor, sosyal hakları çok iyi tabii zorlukları da yok değil ama ben oldukça rahatım.
Mesela bugün içimden bir şeyler kopup gitti, öyle canım yanıyordu.
İş yerimdeki arkadaşlarımın da desteğiyle izin alıp vurdum kendimi sahile..
Kız Kulesini seyrettim sonra boğazla birlikte derinlere daldım, vapura binip karşıya geçtim. Martılar döndü etrafımda. Huzuru kokladım. Bazen yalnızlık, tek ilaç. Ama artık buralardayım, anlatacaklarımı yazacağım bir bir. Beni merak eden herkese teşekkürler, sizler de iyi ki varsınız..
bugünümün şarkısı..
