işler güçler

İş yerinde 3 haftamı doldurdum!
E artık deneyimli sayılırım :) Şaka bir yana şimdiden birçok şeye hakimmiş gibi hissediyorum, kendimi ve bu gerçekten çok yorucu. Zaten ilk gün yaşadığım tatsızlıklar yüzünden ilk günden bile bir sürü şey öğrenmiştim. Sonrasında da bana gösterilmese bile hem gözlemleyerek hem programı karıştırıp kimin ne yaptığına bakarak ve tabii notlar alarak bilgilerimi pekiştirdim. Madem çelme takan çok, ben de hazırlığımı yapıyorum, haliyle. Biraz da o yüzden gıcıklar, galiba. Bir şeyi yapmam için bir kez görmem yetiyor ama ben ne yapıyorum araştırmacı gazeteci ruhumu da yanıma alıp her şeyi didikliyorum, oh olsun! :)
Hani yeni biri başlayacaktı ya işe. İşte o çocukla (kod adı; komik surat olsun :P) 1 haftada kanka olduk. O geldiğinden beri huzur buldum, resmen. Bazen bıdı bıdı hiç susmadan konuşuyoruz. Arada girdiğimiz gülme krizlerini saymıyorum. Gülmeyi özlemişim. Hem ben bu acuzelere kadar hep gülerdim ki. Tüm bunlar bir malzeme, onlara. Dedikodu kazanları daha çok kaynıyor ve aramızdaki arkadaşlığı çekemiyorlar ama olsun artık takmıyorum! Hem komik surat da anladı, neyin ne olduğunu. Yanında olmam gereken iyi insanlarlayım. Müdür de hakkımı her şekilde savunuyor. İçim rahat.
Bahsettiğim komik anlardan biraz biraz:

An, dünden.
Komik surat'a yapması gereken işi öğretmem gerekiyor, o da yanımda oturuyor.
Yemekten sonra dişinin arasına bir şey kaçmış, söylemekte de bir sakınca görmüyor :)
Neyse aradan en az 4 saat geçmiş, tam dalmış ona işi anlatırken masadaki zımba telini alıp ağzına sokuyor, bizimki.
Ben gülmekten konuşamıyorum :)
Düşünsenize tam işe dalmış bir şey anlatıyorsunuz, yanınızdan durduk yere zımba telini ağzına sokup dişine kaçan şeyi çıkaran sonra da oh rahatladım diyip o bin bir şekil suratını yine komik bir hale sokan biri var! Nasıl gülmeyeyim :)

Bugün,
Aslında İnsan Kaynaklarının stajyeri olan bizim stajyerin sınıf arkadaşı çocuk, yardıma geldi. İçeri girer girmez "-dosyalama işi varmış" diyip dikildi. Bu çocuk da aynı komik surat gibi hafif saf suratlı.
Beni yine gülme aldı, sabah sabah :) Bir de üstüne rengarenk çizgili bir gömlek giymiş, daha bir gülesim geldi :) Zavallı çocuk bütün gün kargo açıp evrak ayıkladı, varlığı yokluğu birdi. Öğle arasından dönüşte bir baktım karanlıkta hala evrak açıyor. (karanlık çünkü kimse olmadığı için öğle arasında ışıkları kapatıyoruz) "-niye karanlıkta oturuyorsun?" dedim, çocukcağız ışığın yerini bulamamış. Tüm gün çocuğu gördükçe o ilk geldiği an aklıma geldi. Hala gülüyorum :)))

Perşembe,
Bizim patronlardan kadın olanın, beyaz mavi gözlü süs köpeği var, bütün gün oradan oraya koşuşturuyor. İlk başlarda iş yerinde köpek olması garip geliyordu ama ona da alıştım. İş yerinde de her yer cam sadece arada jaluziler var, onlar da hep açık. Benim masam da cama yakın tarafta olduğu için, yan tarafımda bir şey hareket ettiğinde gözüm takılıyor. Yine böyle bir şey geçti ama havadan gibi sanki. Herhalde yanlış görmüşüm, deyip işime devam ettim. Biraz sonra patron bizim departmana geldi, arkasından da köpeği. Tam çıkarken de köpeğe "hani senin topun nerede?" dedi. Sonra topu fırlattı. Ben de komik surata dönüp, "aa o uçan topmuş demek ki, köpek uçamayacağına göre.." dedim. Çocuğun bana bakışı hala gözümün önünde. Tabi yine gülme krizleri. Aklıma geldikçe gülebilirim. Hatta bir şeye sinirlendiğimde falan bunu düşünsem yeter :)

Bunlar gibi niceleri var ama benim hafızam rakamlarla bulandığından affedin :)