ömrüm senin..

Beklemek gibi can yakıcı, iç geçirtici, her seferinde acaba nasıl olurlu hayaller kurdurtan illet bir şey daha yok. Ah Romeo'm ömrüm senin, şu beklemek de olmasa...
Romeo'm planları bozup bana da sürpriz yaparak bayram öncesi çıkageldi :) Akşam üstü baktım ki telefonum Romeo'mun aramasıyla şenlenmiş, karşımdaki kıpır kıpır ses ben geldim, hava alanındayım diyor.
Bense çığlık çığlığa ama bu şimdi mi söylenir, diyip veryansın ediyorum. Evimiz o kadar yakın ki hava alanına geleceğini bilsem çoktan soluğu orada alıp karşılardım, sevdiceğimi.
Benim sevgili Romeo'm aslında bana ciddi ciddi sürpriz yapacakmış. Sana bir paket yolladım, gidip hava alanından alman lazım diyip, aslında o paket kendisi olacakmış ama yapmamış! Ben tabii daha deli oluyorum, duydukça. Yok efendim, sorgularmışım, içinde ne var dermişim. Hiç der miyim, arada sırada gelen romantikliğe ben hiç neden der miyim..!
Ve zaman öyle nankör ki beklerken geçmez onunlayken, o buradayken bir anda uçup gider. Ve yine o veda anı çıkagelir. Biri bizi hava alanından kurtarsın, en acilinden..! Yine koklamaya doyamıyorum yine ellerini bırakamıyorum. O, yine saçımdan bir tutam burnuna götürüyor. Yine gözlerimiz doluyor..

Sonra ben onsuzluğu, bir parfüm şişesiyle gidereceğimi sanıyorum. Bana aldığı ayıcığa parfümünden sıkıp onunla uyuyorum, yani kendimi kandırıyorum.. :(

Bu kurumuş papatyaları geçen gün tesadüfen buldum. Onları koyduğum yeri bile unutmuştum. Dokunduğum her şeyde ona ait bir ize rastlamak mümkünken onsuz bir hayat düşünemiyorum. Zaman, ne vakit bizim yanımızda olur ki?